Osiedla budynków drewnianych stają się integralną częścią krajobrazu urbanistycznego. Budowane są w ich ramach domy nawet 7-8 kondygnacyjne, a mieszkania w nich cieszą się dużą popularnością. Tak jest w innych państwach. W Polsce od paru lat również podejmowane są wyzwania w tym zakresie, dzięki czemu powstały osiedla zaprezentowane w zakładce „zainspiruj się”.

Ogólne zasady kształtowania osiedli domów drewnianych są takie jak i dla innych osiedli i muszą być zgodne z rozporządzeniem w sprawie warunków technicznych. Bardzo istotnym jest jednak, aby nie dopuszczać do omijania przepisów czy wykorzystywania luk prawnych. W przypadku budowy mini-osiedli – czyli domów jednorodzinnych (często dodatkowo dwulokalowych) na jednej niepodzielonej działce – należy zapewnić odległości między poszczególnymi budynkami. Teoretycznie przepisy nie nakładają takiego obowiązku w odniesieniu do domów jednorodzinnych na jednej działce. 

Fot. 1 Budynki „jednorodzinne” wybudowane na jednej działce

Zabudowa taka, jak widoczna na fot. 1., nie jest bezpieczna z punktu widzenia bezpieczeństwa pożarowego, zwłaszcza że w stosunku do domów jednorodzinnych na jednej działce nie stawia się wymagań co do odporności ogniowej poszczególnych elementów budynku (za wyjątkiem opisanych w §217 ustęp 2 Rozporządzenia w sprawie warunków technicznych), w tym drzwi i okien. Dlatego kształtując osiedle domów drewnianych należy zapewnić właściwe odległości między budynkami – również przy budowie wielu domów jednorodzinnych na jednej działce. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej ilości miejsc postojowych – optymalnie 2 miejsca na każdy lokal mieszkalny, aby uniknąć zastawiania dróg osiedlowych, a zwłaszcza dróg pożarowych przez samochody.

Opracowanie mgr inż. Ewa Ingeborga Kotwica